επίσης του Στάθη από την "Ελευθεροτυπία"
Από το «Ναυτίλο» του Στάθη, στην Εφ. «Ελευθεροτυπία», 15 Οκτωβρίου 2010
.....
Fast Track και τέζα.
Ένα αποικιακού τύπου καθεστώς, όπου συχνά ο επενδυτής δεν θα προσαρμόζεται στον νόμο, αλλά ο νόμος στον επενδυτή.
Επενδύσεις για τις οποίες θα αναγκάζεται να νομοθετεί «φωτογραφικώς» η Βουλή, τεράστια έργα στην ουσία κατ' ανάθεσιν, πέρα από φακέλλους, διαγωνισμούς κι «ανταγωνισμούς».
Έργα για τα οποία, επίσης συχνά, δεν θα χρειάζεται καν να νομοθετεί (αυτοεξευτελιζόμενη) η Βουλή, αλλά θα αποφασίζει για αυτά ο αρμόδιος (υπερ)υπουργός - «αρμόδιος», τρόπος του λέγειν, καθ' ότι αυτόκλητος.
Κι έτσι νόμος γίνεται το κέρδος του επενδυτή!
Ο οποίος θα προσφεύγει (προσπίπτει, προσφέρει) για το έργο στον Παρακοιμώμενο Υπερυπουργό και στη διακριτική του ευχέρεια για το ναι ή το όχι.
Ακόμα κι αν εκ του νόμου σε κάποια απ' τα εν λόγω έργα θα εμπλέκονται κι άλλοι Υπουργοί, οι αποφάσεις θα λαμβάνονται με πλειοψηφία κι όχι ομοφωνία -θεάρεστα πράγματα, πιθανόν και αντισυνταγματικά όταν υπήρχε Σύνταγμα! Προ Μνημονίου.
Το Fast Track,
μια αποικιακού τύπου κατάσταση θα αποτελέσει την επόμενη μεγάλη εστία μίζας και διαφθοράς, όσο και το επόμενο μεγάλο φαγοπότι πάνω στο σώμα της πατρίδας -γιαλούς, βυθούς, ενέργεια, μεταφορές, ύδατα και άλλα.
Το ξαναλέμε: με τη δικτατορία του Fast Track
νόμος θα γίνει το κέρδος του επενδυτή.
Διότι οι νόμοι πλέον θα προσαρμόζονται στην επένδυση κι όχι η επένδυση στους νόμους.
Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι το περιβάλλον στη χώρα μας για σοβαρούς επενδυτές ήταν αφιλόξενο (και ήταν), ταυτοχρόνως ήταν πάντα φιλόξενο για πλιατσικολόγους όπως η Ζήμενς (αρκεί να είχαν και εγχώριο συνεταίρο).
Τώρα, απ' αυτό το καθεστώς Ουαγκαντούγκου πάμε στο άλλο άκρο, σε καθεστώς Γκουανταουάγκου.
Εν τω σωτηρίω έτει 2010 μ.Χ. με Παρακοιμώμενον Καππαδόκη τον κυρ Παμπούκη, Επώνυμον Άρχοντα τον κυρ Πάγκαλο και Κυαίστορα των Ταμείων τον εν Κυρίω Σεβαστοκράτορα κυρ Νικολάκη...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 15.Χ.2010