Πριν από καιρό στο ¨¨ Αρισμαρί ¨¨¨ έγραψα την αγωνία μου αλλά και τον προβληματισμό μου για εκείνους τους δημότες που γεννήθηκαν εδώ μα που ο τόπος τους ανάγκασε να γίνουν ετεροδημότες και επισκέπτες της Παρασκευής στον τόπο τους.

Δημότες καταξιωμένους μα που μέσα από την δουλειά τους δημιουργούν και δραστηριοποιούνται αλλού.

Θέλουν, πιστεύω να κάνουν το ίδιο και εδώ. Μα είναι απογοητευμένοι και επιφυλακτικοί. Στην εκάστοτε δημοτική αρχή, στους φορείς που δεν τους αγκαλιάζουν για να μας δώσουν αυτά που έμαθαν να κάνουν μέσα από τις γνώσεις τους. Την ζωντάνια, την δυναμική των παιδιών μας. Μας άφησαν να χειριζόμαστε σημαντικότατα θέματα που τους αφορούν παρακολουθώντας μας αμήχανα, χωρίς να συμμετέχουν, γιατί εμείς δεν τους δώσαμε αυτή την ευκαιρία ποτέ.

Ενεργούμε εγωιστικά ως μόνοι σοφοί και τους απομονώνουμε από τα προβλήματα που τους αφορούν όπως αυτό του αεροδρομίου. Κρατάμε συνεχώς τα αυτιά μας κλειστά σε κάθε κραυγή τους. Ως πότε… Παίρνουμε αποφάσεις σημαντικές γι αυτούς χωρίς αυτούς. Και αυτοί βολεύτηκαν με τα καλά της πόλης, αλλά και με τα κακά της.

Κατάσταση κατάλληλη σε αυτούς που σχεδιάζουν για μας χωρίς εμάς και ενεργούν όπως αυτοί βολεύονται. Σε ένα τόπο με ιστορία 4000 χρόνων, με ανθρώπους  που την ανέδειξαν αλλά και την κράτησαν ζωντανή μέχρι και σήμερα. Κράτησαν  αναλλοίωτο το περιβάλλον στην όμορφη αυτή πεδιάδα . Σε όλες τις δυσκολίες αντέδρασαν πήραν πρωτοβουλίες και κρατήθηκαν ζωντανοί. Η γενιά μου, πολύ ποιο νέοι τότε  όταν αυτό κρίθηκε αναγκαίο ( Κέντρο Υγείας ), κατέβηκε στους δρόμους και τα κατάφερε.

          Δεν μπόρεσε να κάνει το ίδιο όταν την αποδυνάμωναν σιγά αλλά σταθερά οι ίδιοι που σχεδιάζουν και τώρα, όχι με εναλλακτικές προτάσεις ήπιας ανάπτυξης, αλλά με το φύτεμα ενός εκτρώματος στην πεδιάδα μας έως ότου αυτή να γενεί κρανίου τόπος.

Θέλει προσπάθεια, αγώνα, συμμετοχή. Προτάσεις που απορρέουν μέσα από τις ανάγκες των καιρών και που υπάρχουν πολλές. Αφού τις αξιολογήσομε να τις διεκδικήσομε με προτεραιότητα.  Μπορούμε να διεκδικούμε, έχουμε  τρόπους και δύναμη.

          Λοιπόν κάποιοι αδιόρθωτα ρομαντικοί που μείναμε εδώ,  δημιουργήσαμε την ΄΄ Πρωτοβουλία πολιτών ΄΄, για να ενώσουμε όλες  τις φωνές των πολιτών της, να αγκαλιάσουμε όλα τα παιδιά της, για να μας δώσουν όλο εκείνο που μας λείπει,  να τους ενεργοποιήσουμε.

Γεννήθηκε μετά την περίφημη Μελέτη του αεροδρομίου, μα που δεν είναι ο μόνος σκοπός της. Οραματιζόμαστε την αειφόρο ανάπτυξη της πεδιάδας μας. Αυτή η ομάδα χρειάζεται την συμμετοχή όλων όσων αγάπησαν αυτόν τον τόπο.

 Εμείς θα συνεχίσουμε την προσπάθεια μας, όχι για μια θέση καρέκλας, αλλά για να κρατήσουμε ως οφείλουμε με την σειρά μας ζωντανή αυτή την πεδιάδα.

Γ.Γ