Ραντεβού μετά από 60 χρόνια!

Ξανάσμιξαν ύστερα από 60 χρόνια

Οι απόφοιτοι της τάξης 1949-50 από το Γυμνάσιο του Καστελίου

Με συγκίνηση και γεμάτοι αναμνήσεις, οι απόφοιτοι της τάξης 1949- 1950 του 8τάξιου Γυμνασίου Καστελίου Πεδιάδος έσμιξαν ξανά χθες, 60 χρόνια μετά την αποφοίτησή τους.

Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στην ταβέρνα Πετούσης στην Αμμουδάρα και ήταν η Τρίτη κατά σειρά, αφού οι παλιοί συμμαθητές έχουν ανταμώσει και πάλι το 2000 και το 2005.

Γυμνασιάρχης του σχολείου ήταν ο Μιχάλης Καφετζάκης και η τάξη αποτελείτο από 39 μαθητές.

«Τα χρόνια που μεσολάβησαν μας γέμισαν λαχτάρα να ξαναϊδωθούμε. Είναι αλήθεια πως αυτό που χαράχτηκε μέσα μας εκείνα τα χρόνια δεν μπορεί να σβήσει εύκολα», τόνισε ο κ. Αριστοφάνης Χουρδάκης. Κάλεσε τους παλιούς του συμμαθητές να θυμηθούν τα κορίτσια με τα κοτσιδάκια, τις ποδιές και τις άσπρες κορδέλες, τα αγόρια με τα κοντά παντελονάκια και το πηλήκιο με τη γλαύκα, τα άγουρα νιάτα τους, τα παιδιάστικα φερσίματά τους, τα καθημερινά χτυποκάρδια, τις γκρίνιες με τους καθηγητές, τις λαχτάρες με τις εξετάσεις, και, τέλος, τις χαρές κάθε καλοκαίρι με τα αποτελέσματα. «Να θυμηθούμε ακόμα τους βασανισμένους γονείς μας που έδιναν και το αίμα τους να μορφωθεί το παιδί τους, τους γονείς που έβαζαν κάθε Κυριακή το δρόμο μπροστά τους και ερχότανε στο Καστέλι με ένα γαϊδουράκι από μακρινά χωριά», ανέφερε. Κάλεσε τους συμμαθητές του να θυμηθούν τις πατουλιές των παιδιών από τα κοντινά χωριά που έβαζαν κάθε πρωί το δρόμο μπροστά τους να φτάσουν στο σχολείο, τους ήρωες καθηγητές τους που με πληθωρικές τάξεις των 50 και 60 και 80 μαθητών έδιναν την ψυχή τους να τους μάθουν πέντε γράμματα και να τους οδηγήσουν στο σωστό δρόμο. «Στις 29 Ιουνίου, λοιπόν, το 1950 τα βάσανα του Γυμνασίου τελείωσαν. Σκορπίσαμε στους τέσσερις ανέμους. Άλλοι δρόμοι τώρα μπροστά μας. Και δόξα τω Θεώ καλά τα καταφέραμε. Ζήσαμε χαρές και λύπες, είδαμε παιδιά κι εγγόνια και τώρα από μια απόσταση ατενίζουμε τα χρόνια τα μαθητικά και μας φαίνονται σαν παραμύθι», τόνισε. 

«Παιδιά της Κατοχής και του πολέμου, μαθητές μιας δύσκολης εποχής που μόνο η φτώχεια μας περίσσευε αλλά και τα όνειρα και το κουράγιο να τα πραγματοποιήσουμε πάση θυσία, να γίνουμε κάτι, είναι φυσικό να έχουμε πολλές μνήμες, αναμνήσεις και θυμήματα, τα περισσότερα όχι και τόσο ωραία, που σε κάθε μας συγκέντρωση έρχονται στη μνήμη μας», τόνισε ο κ. Μιχάλης Ταμιωλάκης. Με γλαφυρό τρόπο, περιέγραψε εικόνες από τις σχολικές του αναμνήσεις, «πρωινοί περίπατοι και παιχνίδια στο προαύλιο, λοξοκοιτάγματα στις όμορφες μαθήτριες και πλατωνικοί έρωτες, ώρες γυμναστικής, απογευματινές μικροσυντροφιές και διασκεδάσεις σε δωμάτια, ομαδικά διαβάσματα, εθνικές εορτές και παρελάσεις, γυμναστικές επιδείξεις και άλλα όμοια».

Οι παλιοί συμμαθητές έδωσαν μια υπόσχεση, να σμίξουν και πάλι μετά από πέντε χρόνια. 


Σας το ευχόμαστε.