Νέα αεροδρόμια γιά ποιους; Με επίκεντρο τι;

Το χρημα και το κερδος με προσχημα την αναπτυξη. Σε ολα αυτα ο ανθρωπος που βρισκεται;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο χωριό Ρουσοχώρια.

Πληροφορήθηκα τόσο εγώ, όσο και οι συγχωριανοί μου ότι αποφασίστηκε να γίνει νέο πολιτικό αεροδρόμιο και μάλιστα διεθνών προδιαγραφών, στην περιοχή μας, δίπλα στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Καστελλίου και μάλιστα όμορο με το χωριό μας. Προφανώς αυτοί που αποφάσισαν (χωρίς εμάς, που ζούμε σ' αυτήν την περιοχή ή θέλουμε να ζήσουμε εκεί που γεννηθήκαμε) δεν τους ενδιαφέρει ούτε η ζωή μας, ούτε η ψυχή μας, ούτε η ιστορία μας και γ' αυτό δεν μπήκαν στον κόπο να μας ρωτήσουν ή έστω να μας ενημερώσουν.

Αλίμονο μπροστά στην ανάπτυξη και το κέρδος τι σημασία εχει αν ξεσπιτώσουμε ανθρώπους, αν ξεριζώνουμε βιώματα και ψυχές, αν καταστρέφουμε όνειρα και ένα παρθένο περιβάλλον με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

Σ' εμάς κύριοι που αποφασίσατε για εμάς χωρίς εμάς στερείτε το δικαίωμα στα παιδιά μας να μας θάψουν κοντά στους γονείς μας. Δεν αφήνετε τις ψυχές των νεκρών μας να ησυχάσουν κάνοντας τους για δεύτερη φορά πρόσφυγες.

Εμείς κύριοι καταλαβαίνουμε την ανάπτυξη ενός τόπου, μιας χώρας εκείνης που θα βελτιώνει την ποιότητα της ζωής των κατοίκων της και πρώτιστα θα σέβεται το περιβάλλον.

Αν είναι να υποβαθμίσετε το περιβάλλον και την ποιότητα της ζωής μας που δεν την λογαριάζουμε με βάση το κέρδος και το χρήμα, εμείς αυτή την ανάπτυξη ούτε την χρειαζόμαστε και ούτε την θέλουμε.

Σας ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε. Πηγαίνετε αλλού να σας είναι και ευγνώμονες.

Εμάς μας αρκούν ο καθαρός αέρας και τα καθαρά αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα που απολαμβάνουμε. Για εμάς κέρδος και πλούτος είναι να ζούμε αρμονικά με τα φυτά, τα ζώα και τα πουλιά που ζούν στον τόπο μας.

Για τον κ. υπουργό που θα μας βάλλει διπλά τζάμια και πόρτες στα σπίτια μας για τον θόρυβο, όταν βγαίνουμε έξω για τις δουλειές μας (αν έχουμε το δικαίωμα) η σύγχρονη τεχνολογία τι προβλέπει;

Για τα εκατομμύρια τόνους καυσαερίων που θα μας χαρίσουν τα αεροπλάνα, θα τοποθετηθούν ατμοσφαιρικά φίλτρα νέας γενιάς ή μήπως θα τα αξιοποιήσουμε και αυτά για να τονώσουμε την τοπική οικονομία;

Για τους συντρόφους του ΠΑΣΟΚ που ομιλούν για πράσινη ανάπτυξη πως την εννοούν; Όλα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους και του χρήματος;

Για τους εκάστοτε αυτόκλητους προστάτες και υπερασπιστές των φτωχών που θα μοιράσουν εκατομμύρια ευρώ θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και επιχειρήσεις για να κερδίζουμε περισσότερα χρήματα και να ζούμε καλύτερα, θα τους παρακαλέσουμε να ομιλούν μόνο εκ μέρους αυτών που έχουν εξουσιοδοτηθεί και όχι να ερίζουν για το που θα γίνει η είσοδος, αντί όλοι μαζί να είναι ενωμένοι προκείμενου να αντιμετωπίσουμε την οικολογική καταστροφή που πρόκειται να συμβεί στον τόπο μας.

Ας φροντίσουν αυτοί που μας κυβερνούν και αυτοί που διεκδικούν να μας κυβερνήσουν να δώσουν στον λαό μας καλύτερη παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια, δικαιοσύνη και πολιτισμό και έτσι θα έρθει η πρόοδος και η ανάπτυξη.

Αντί οι υπεύθυνοι να συσκέπτονται καλά θα κάνουν να σκέπτονται, και να μην υποτιμούν και προσβάλλουν τόσο πολύ τη νοημοσύνη των ανθρώπων της ευρύτερης περιοχής. Κλείνοντας θα θέλαμε κύριοι να σας πούμε απλά ότι και εμείς είμαστε υπέρ της ανάπτυξης, εκείνης όμως που θα στοχεύει στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας και όχι στη βελτίωση του κέρδους.

Εννοούμε ότι στο κέντρο κάθε ανάπτυξης θα πρέπει να βρίσκεται ο άνθρωπος.

Καταστρέφεται το περιβάλλον, μας διώχνεται από τα σπίτια μας, ξεριζώνεται τις ψυχές μας, τα βιώματα και τις αναμνήσεις μας.

Τρίζουν τα κόκκαλα των νεκρών μας.

Λυπάμαι, δεν μπορούμε να σας πούμε ευχαριστώ. Ναι στην ανάπτυξη με σχέδιο και όραμα και πάνω απ' όλα σεβασμό στο περιβάλλον.

Ο καταθέτων αυτές τις σκέψεις είναι απλός δάσκαλος, δεν ανήκει στην κατηγορία των Golden boys που δημιούργησαν τον υπέροχο κόσμο που ζούμε και επιμένουν να κληρονομήσουν και τα παιδιά μας.

Σε όλους αυτούς τους υπέρμαχους του κέρδους και της ανάπτυξης- για ποιους- αφιερώνω τους παρακάτω στίχους του Ν. Γκάτσου:


Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα

κι έβγαζ’ η γη το πρώτο της κυκλάμινο

τώρα οι χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα

και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.


Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης

στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς.


Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες

ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο

τώρα πετάνε τ' αποτσίγαρα οι τουρίστες

και το καινούριο παν' να δουν αεροδρόμιο.


Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης

στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς.


Σ.Σ: το κείμενο αυτό γράφτηκε από τον Αδαμάντιο Βλαστό και δημοσιεύτηκε στην ημερήσια εφημερίδα του Ηρακλείου "ΠΑΤΡΙΣ" στις 26 Μαρτίου 2009.