ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ στους ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ και ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΟΥ

Τα παιδια είναι οι καλύτεροι κριτές και σχολιαστές των γεγονότων. Το κείμενο που ακολουθεί είναι του Κ. Π. μαθητή του Γυμνασίου Αρτέμιδος, και δημοσιεύθηκε στο μηνιαίο δελτίο του Πανελλήνιου Σωματείου «Περιβαλλοντική Αρμονία» Τεύχος 2 / Ιανουάριος 2008

Από νωρίς το πρωί στο σπίτι μας, όλοι πηγαινοέρχονται…

Η γιαγιά στόλισε τα βάζα με λουλούδια του κήπου, η μαμά ετοίμασε το

τραπέζι της τραπεζαρίας με το κεντητό τραπεζομάντιλο και το «καλό»

σερβίτσιο, ο μπαμπάς έφερε από το υπόγειο μια νταμιτζάνα κρασί, το

μοναδικό «μεσογείτικο» του παππού.

- Άντε, μεγάλες χαρές στο σπιτικό μας σήμερα κυρά Λένη. Γυρίζει ο γιος μας

ο Δημητράκης, το στερνοπούλι μας.

- Γυρίζει επιστήμονας συμπληρώνει η γιαγιά, 8 χρόνια σπουδές και τι

σπουδές ! Διδακτορικό, μελέτες, έρευνες, μεγάλος επιστήμονας ….και

δώστου να σκουπίζει εκείνο το δάκρυ, που από το πρωί κάθε τόσο κυλά στ’

αναψοκοκκινισμένα της μάγουλα….

Όταν χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας, σήμανε γενικός συναγερμός.

Αγκαλιές, φιλιά , γέλια, καλωσορίσματα, Εμένα ο θείος Δημήτρης με σήκωσε

ψηλά, με φίλησε και σχολίασε :

- Αυτό το τσουλούφι και αυτό το κουτσοδόντικο χαμόγελο, τα θυμάμαι από την

τελευταία φορά που σε είδα και ίσα που στεκόσουνα στα πόδια σου για τρία

συνεχόμενα βήματα.

- Μόνο που θείε μου, τότε έβγαζα δόντια, ενώ τώρα τα’ αλλάζω και πάω και

στην Γ’ Δημοτικού !!!

- Ολόκληρος άντρας!! Είπε η θεία Μυρσίνη, η γυναίκα του, ενώ μ’ έπαιρνε στη

δική της αγκαλιά.

- Για μάλωσέ τον όμως Μυρσίνη μου, εσύ σαν παιδίατρος, που δεν τρώει

τίποτα και όλη μέρα παιγνίδι και τρεχαλητό…

- Μια χαρά είναι το παιδί, σωστός λεβέντης, γέλασε η θεία και μου έκλεισε το

μάτι.

Εν τω μεταξύ κατέφθασε και η υπόλοιπη οικογένεια και αμέσως καθίσαμε

στο τραπέζι, το γεμάτο λιχουδιές που ετοίμαζαν μέρες η μαμά και η γιαγιά.

- Άντε καλώς σας βρήκα ! Σήκωσε ο θείος το ποτήρι του.

- Καλώς μας ήρθες Δημητρό, και αν περίμενες λίγο, θα προσγειωνόσουνα στο

καινούργιο αεροδρόμιο, δίπλα μας.

- Κάτι άκουσα, μα δεν ήμουν σίγουρος για να αναβάλλω το ταξίδι, άσε που δεν

κρατιόμουνα άλλο στην ξενιτιά, και άμα αργούσε….

- Δεν θα αργούσε, πετάχτηκα εγώ, γιατί βάλαμε στοίχημα θείε ότι θα είναι

στην ώρα του και θα είναι το καλύτερο της Ευρώπης !

- Αχ! και το μεγαλύτερό σας βάσανο, τώρα δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε

και να γλεντάμε, είπε η θεία Δέσποινα, τι τράβηξα εγώ τόσα χρόνια στη

Γλυφάδα….

- Α! Όσο γι’ αυτό Δέσποινα μπορώ να σε διαβεβαιώσω, ότι κανένα

σύγχρονο μεγάλο αεροδρόμιο ΔΕΝ κατασκευάζεται χωρίς ειδική μελέτη

για το περιβάλλον και προστασία για τους κατοίκους των γύρω περιοχών

! Βλέπεις οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι οι άνθρωποι που είναι

εκτεθειμένοι σε συνεχή δυνατό θόρυβο αρρωσταίνουν.

- Δηλαδή κινδυνεύουμε παιδί μου;

- Μόνο αν ΔΕΝ λειτουργούν ΣΩΣΤΑ μάνα ησύχασε…μόνο τότε μπορεί να

δημιουργηθούν προβλήματα υγείας στους κατοίκους και ειδικά στα παιδιά,

που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν σωστά τα μαθήματα στο σχολείο, δεν

μπορούν να συγκεντρωθούν, αποκτούν άγχος και δυστυχώς μεγαλώνοντας

έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ζωή τους…Όμως γιατί χαλάμε τις καρδιές μας;

Αυτά όλα αφορούν αεροδρόμια παλιά και τριτοκοσμικών , υποβαθμισμένων

χωρών…καμιά σχέση! Εμείς οι Έλληνες, σίγουρα θα φτιάξουμε το πιο

μελετημένο το πιο σύγχρονο αεροδρόμιο !

- Μακάρι, είπε μουδιασμένα η μαμά, ενώ μου’ βαζε με τρόπο στο πιάτο ένα

κομμάτι κρέας και δυο πατάτες.

- Όχι άλλο, πρόλαβα να πω πριν με αποστομώσει.

- Άντε και μου θες να γίνεις και πιλότος! Φάε λοιπόν το φαΐ σου, καλά δεν λέω

Μυρσίνη μου, εσύ που είσαι και γιατρός;

- Άστο το παιδί, ας τρώει σωστά και όχι απαραίτητα πολύ,,,

Εγώ που κρεμόμουνα απ’ τα χείλη του θείου για περισσότερες λεπτομέρειες,

της έκανα το χατίρι και έφαγα βιαστικά τις δυο πατάτες.

- Δηλαδή θείε δεν είναι καλό το αεροδρόμιο;

- Μια χαρά θα είναι αγόρι μου, κι ότι χρειαζόμαστε, γιατί μια χώρα με τόσο

τουρισμό έπρεπε να’ χει και ένα μεγάλο αεροδρόμιο.

- Και θα τα βλέπουμε θείε τα’ αεροπλάνα;

- Όχι βέβαια, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα τα’ ακούγαμε κιόλας και φυσικά και

μεγάλο πρόβλημα ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

- Ατμοσφαιρικής τι;

- Ρύπανσης αγόρι μου, δηλαδή για να στο πω απλά, φαντάσου ότι ένα

αεροπλάνο αντιστοιχεί σε καυσαέρια 8.500 αυτοκινήτων. Υπολόγισε λοιπόν

μόνο σου ότι έστω και 10 αεροπλάνα την ημέρα κοντά στο σπίτι σου τι θα

σήμαινε;

- 8.500 Χ 10= 85.000, μα θείε, συμπλήρωσα έντρομος, η δασκάλα μας είπε ότι

θα πετούν 40 την ώρα !!!!

- Χριστός και Παναγιά! σταυροκοπήθηκε η γιαγιά, εμείς φύγαμε από την

Αθήνα για να γλιτώσουμε τα καυσαέρια και τη φασαρία και ήρθαμε στα

χειρότερα…;

- Ησύχασε Λένη, αφού σου εξήγησε το παιδί, αυτά δεν συμβαίνουν πια γιατί

τα’ αεροδρόμια φτιάχνονται μετά από πολλή σκέψη και …πως το πες γιε

μου;

- Περιβαλλοντικές μελέτες πατέρα, κι αν επρόκειτο να έχετε προβλήματα θα

σας είχαν ειδοποιήσει εδώ και χρόνια, θα σας είχαν αποζημιώσει ή θα σας

είχαν μετακομίσει αλλού, όπως έγινε στο Βερολίνο. Είπαμε, προστατεύεται

πια ο πολίτης, εξέλιξη, πολιτισμός !! Άντε στην υγειά μας ! Μάνα μόνο το

ψητό αρνάκι σου δεν αλλάζει….. όπως το θυμόμουνα, με μπόλικο σκορδάκι

και θυμάρι !!!

- Όπως σου άρεσε γιε μου, όπως σου άρεσε……

…..Έτσι περάσαμε την τελευταία χαρούμενη, ήσυχη, ευτυχισμένη

Κυριακή με όλη την οικογένεια συγκεντρωμένη στην ηλιόλουστη από

τον Μαρτιάτικο ήλιο βεράντα μας. Ο θείος Δημήτρης δεν τα’ ξέρε

καλά. Δυστυχώς γίνονται ακόμα αεροδρόμια που δεν υπολογίζουν τους

ανθρώπους που κατοικούσαν πριν απ’ αυτά στην περιοχή. Δυστυχώς

γίνονται ακόμα αεροδρόμια που δεν σέβονται την οικογενειακή γαλήνη,

την πρόοδο των παιδιών και το περιβάλλον.

• Ο παππούς και η γιαγιά γύρισαν στο διαμέρισμα στο Κουκάκι, γιατί η θεία

Μυρσίνη είπε, ότι ο παππούς που έχει βηματοδότη κινδυνεύει.

• Ο μπαμπάς δεν ξαπλώνει πια τα μεσημέρια και είναι όλο νεύρα.

• Η μαμά πέταξε τα μαρουλάκια της αυλής γιατί της «μυρίζανε» περίεργα.

• Εγώ δεν τρώω πια φρέσκα αυγά, γιατί οι κότες μας δεν γεννούν κάθε μέρα

(τρομάζουνε τα ζωντανά λέει η γιαγιά)

• Με τους φίλους μου δεν παίζουμε πια στην αλάνα γιατί δεν ακούμε ούτε το

«βγήκα» στο κρυφτό, ούτε το σφύριγμα του διαιτητή στο ποδόσφαιρο και όλο

τσακωνόμαστε.

• Και δεν θέλω πια να γίνω πιλότος, θέλω να σπουδάσω για να μάθω στους

μεγάλους πώς να προστατεύουν τη φύση και τους ανθρώπους…..

Σχόλιο: Τελικά τα παιδιά βρίσκουν πάντα τον καλύτερο τρόπο να εντοπίζουν

τις αστοχίες και τις παραλείψεις, ακόμη και των πλέον ειδικών και των τελικά

αναρμόδιων «αρμοδίων».