"Τα φθηνά περιφερειακά αεροδρόμια πόλος έλξης για τις αεροπορικές χαμηλού κόστους"*

".....ανησυχία προκαλεί στην αεροπορική αγορά η πρόθεση αξιοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας μέσω συμβάσεων παραχώρησης. Στα σχέδια του υπουργείου Υποδομών είναι η ιδιωτικοποίηση των 34 κρατικών αεροδρομίων, τα οποία η Πολιτεία αδυνατεί εδώ και χρόνια να αναβαθμίσει σε επίπεδο υποδομών και υπηρεσιών.
Οι συμβάσεις παραχώρησης αποτελούν το δέλεαρ πιθανών ιδιωτών επενδυτών οι οποίοι θα κληθούν να «μπουν» στα αεροδρόμια κατά πάσα πιθανότητα μέσω κατηγοριοποίησης, ώστε τα μεγαλύτερα αεροδρόμια να παραχωρηθούν μαζί με δύο ή τρία μικρότερα, τα οποία μεμονωμένα δεν θα παρουσίαζαν κανένα απολύτως εμπορικό ενδιαφέρον. Κύκλοι της αγοράς υποστηρίζουν ότι θα ήταν καταστροφική η σύναψη συμβάσεων παραχώρησης, εκφράζοντας τον φόβο ότι τα αεροδρομιακά τέλη θα εκτοξευθούν, όπως συνέβη και με το «Ελ. Βενιζέλος».
..."
* Πηγή: εφ. "Καθημερινή", Κυριακή 1η Μαίου 2011

Πλήρες άρθρο: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_30/04/2011_440503

 Το παραπάνω δημοσίευμα ενισχύει το συμπέρασμα ότι το προτεινόμενο αεροδρόμιο στο Καστέλλι ακυρώνει μόνο του τον βασικό σκοπό για τον οποίο, υποτίθεται ότι, κατασκευάζεται. Αντί για την αύξηση, θα οδηγήσει με ασφάλεια στην μείωση της τουριστικής κίνησης της Κρήτης, όπως επισημαίνουμε και στο "Σε υποθέσεις, μύθους και ανίσχυρα στοιχεία «στήνουν» το αεροδρόμιο στην Πεδιάδα" (διαβάστε πρόσφατη ανάρτηση).
 Όλα τα δεδομένα άλλωστε (όπως υποστηρίζουμε αλλά και μαζί οι επαΐοντες του «χώρου» των αερομεταφορών) οδηγούν αβίαστα και ευθέως στο συμπέρασμα αυτό, καθώς θα πρόκειται για ένα πανάκριβο αεροδρόμιο. Το αεροδρόμιο αυτό όχι μόνο δεν μπορεί να γίνει ελκυστικό, αλλά θα απομακρύνει τις αεροπορικές εταιρείες, και ιδιαιτέρως τις χαμηλού κόστους καθώς και τις ναυλωμένες πτήσεις (charters), οι οποίες, καλώς ή κακώς, είναι ο αιμοδότης του τουρισμού της Κρήτης. Είναι θέμα απλής λογικής το ότι τα ...αερόπλοια θα βάλλουν πλώρη γι΄ αλλού…
 Αν και ουδείς όμως έως σήμερα έχει τεκμηριώσει, έστω και με στενά οικονομικά κριτήρια, τη σκοπιμότητα της κατασκευής του και τη βιωσιμότητα του (ας παραλείψουμε την περιβαλλοντική και κοινωνική βιωσιμότητα του), εξακολουθεί με τρόπο δογματικό να διαφημίζεται μονότονα και να προωθείται μυωπικά ως δήθεν αναπτυξιακό έργο.