 |
| Χρήστος Μποκόρος, Ελιά καντήλι, Παραβολή της ελιάς.. Πηγή: http://www.epoxi.gr/ |
Είμαι κι εγώ εδώ ΄ εγείρομαι κι΄επαγρυπνώ ΄ φύλακας και φρουρός΄ με της ειρήνης τα σπαθιά και με λαμπάδα.
Ένάντια στην απόφαση των ισχυρών να καταλάβουν τη θαλερή μας την πεδιάδα.
Ενάντια στη νέα κατοχή΄ ενάντια στη ξένη επιβολή΄
Ενάντια στο ξεριζωμό τ΄ανυπεράσπιστου ελαιώνα που αναπτύχθηκε με τόσο κάματο και αγώνα.
Ενάντια στην εκπόρθηση του Καστελλίου και στην εγκατάσταση σμήνους αεροσκαφών.
Ενάντια στο ξεκλήρισμα του γένους των Πεδιαδιτών.
Ενάντια στον εκδιωγμό του Αρχαγγέλου, των Αποστόλων, του Ευαγγελισμού και των περιβαλλόντων υπό τη σκέπη του αφέντη στα όρη Δίκτη Χριστού.
Χρέος τιμής κι΄εγώ να επαγρυπνώ. το τόπο που με έθρεψε υπερασπίζομαι, τιμώ και αγαπώ.
Για να μη γίνει κρανίου τόπος και η πεδιάδα`της προδοσίας τα αργύρια τα έχει ανάγκη η αειφόρα-εύφορη πεδιάδα;
Θέλω ν΄ακούω τα πουλιά π΄αγάλλονται εις της ελαίας τα κλαδιά. Θέλω χλωρό, πρασινωπό και ανθηρό τον τόπο. θέλω ψωμί κι΄ ελιά να έχω και κηπευτικά.
Δεν θέλω πίσσα-σβούρα και τσιμέντα.
Χρέος τιμής κι εγώ να επαγρυπνώ. το τόπο που με έθρεψε υπερασπίζομαι τιμώ και αγαπώ.
Προς σεβασμό στην αιωνόλβια-αθάνατη ελιά που σε ανάποδους καιρούς αγκάλιασε και έθρεψε γέρους-νέους παιδιά΄
Για να μήν τρίζουν τα κόκκαλα των προγόνων` για να μην τρέμουν τα φυλλοκάρδια των επιζόντων`Για να μην χύνουν μαύρο δάκρυ τα μάτια των απογόνων`
Προς σεβασμό στα υδροφόρα Δίκτη και στο Χριστό ψηλά με τη κρηπίδα του Πεδιάδα.
Προς σεβασμό στη θραψανιώτικη αστείρευτη τη στάμνα (εννοώ τις γεωτρήσεις) π΄όλη τη χώρα ξεδιψά η αναξάντλητη νερομάνα΄ με τη καρδιά να τη μολύνομε μ΄απόβλητα και τοξικά από οχήματα κι αεροπλάνα; δίνει η μάνα του παιδιού αντί του καθαρού το μολυσμένο πράγμα; για να μην έχουν τα παιδιά νερό ούτε μια στάλα;
το κύκλο σου νερό καλά τονε γνωρίζω΄στάμνα νου με νερό στον ώμο μου σε στηρίζω και θα σ υπερασπίζω.
Του κύκλου τα γυρίσματα ας αναλογιστούμε΄ ας πάρουμε τα μέτρα μας και ας ανασκουμπωθούμε΄
Προς μνήμη του Βιτζέντζου Κορνάρου που η η γενιά του αγάπησε τη Πεδιάδα και ιδιαίτερα το Θραψανό΄
μου είπε : τώρα ταιριάζει το στίχο τούτο για να πεις: <τούτο το πράμα οπού θαρείς σήμερα πως σ΄αρέσει, θε να σε βλάψει σε καιρό κι΄οχι να σ΄οφελέσει>
Ενάντια στη νέα κατοχή΄ ενάντια στη ξένη επιβολή΄
Ενάντια στο ξεριζωμό τ΄ανυπεράσπιστου ελαιώνα που αναπτύχθηκε με τόσο κάματο και αγώνα.
Ενάντια στην εκπόρθηση του Καστελλίου και στην εγκατάσταση σμήνους αεροσκαφών.
Ενάντια στο ξεκλήρισμα του γένους των Πεδιαδιτών.
Ενάντια στον εκδιωγμό του Αρχαγγέλου, των Αποστόλων, του Ευαγγελισμού και των περιβαλλόντων υπό τη σκέπη του αφέντη στα όρη Δίκτη Χριστού.
Χρέος τιμής κι΄εγώ να επαγρυπνώ. το τόπο που με έθρεψε υπερασπίζομαι, τιμώ και αγαπώ.
Για να μη γίνει κρανίου τόπος και η πεδιάδα`της προδοσίας τα αργύρια τα έχει ανάγκη η αειφόρα-εύφορη πεδιάδα;
Θέλω ν΄ακούω τα πουλιά π΄αγάλλονται εις της ελαίας τα κλαδιά. Θέλω χλωρό, πρασινωπό και ανθηρό τον τόπο. θέλω ψωμί κι΄ ελιά να έχω και κηπευτικά.
Δεν θέλω πίσσα-σβούρα και τσιμέντα.
Χρέος τιμής κι εγώ να επαγρυπνώ. το τόπο που με έθρεψε υπερασπίζομαι τιμώ και αγαπώ.
Προς σεβασμό στην αιωνόλβια-αθάνατη ελιά που σε ανάποδους καιρούς αγκάλιασε και έθρεψε γέρους-νέους παιδιά΄
Για να μήν τρίζουν τα κόκκαλα των προγόνων` για να μην τρέμουν τα φυλλοκάρδια των επιζόντων`Για να μην χύνουν μαύρο δάκρυ τα μάτια των απογόνων`
Προς σεβασμό στα υδροφόρα Δίκτη και στο Χριστό ψηλά με τη κρηπίδα του Πεδιάδα.
Προς σεβασμό στη θραψανιώτικη αστείρευτη τη στάμνα (εννοώ τις γεωτρήσεις) π΄όλη τη χώρα ξεδιψά η αναξάντλητη νερομάνα΄ με τη καρδιά να τη μολύνομε μ΄απόβλητα και τοξικά από οχήματα κι αεροπλάνα; δίνει η μάνα του παιδιού αντί του καθαρού το μολυσμένο πράγμα; για να μην έχουν τα παιδιά νερό ούτε μια στάλα;
το κύκλο σου νερό καλά τονε γνωρίζω΄στάμνα νου με νερό στον ώμο μου σε στηρίζω και θα σ υπερασπίζω.
Του κύκλου τα γυρίσματα ας αναλογιστούμε΄ ας πάρουμε τα μέτρα μας και ας ανασκουμπωθούμε΄
Προς μνήμη του Βιτζέντζου Κορνάρου που η η γενιά του αγάπησε τη Πεδιάδα και ιδιαίτερα το Θραψανό΄
μου είπε : τώρα ταιριάζει το στίχο τούτο για να πεις: <τούτο το πράμα οπού θαρείς σήμερα πως σ΄αρέσει, θε να σε βλάψει σε καιρό κι΄οχι να σ΄οφελέσει>
Πεδιάδα ημέρα εαρινής ισημερίας
Μαρινα Μαθιουδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα ανώνυμα σχόλια προσωπικών αντιπαραθέσεων, Δεν αναρτώνται.
Δεν είναι ιστιότοπος προβολής προσωπικών αντιπαραθέσεων.
Εξυπακούεται ότι τα ενυπόγραφα, αναρτούνται, χωρίς αξιολόγηση,
φυσικά και ΟΛΑ που αφορούν τα θέματα των αναρτήσεων του SITE