Μια ρεαλιστική πρόταση για την αξιοποίηση του αεροδρομίου στο Καστέλλι

Αν αντί της  του σχεδιαζόμενου αεροδρομίου στο Καστέλλι, επιλέγαμε ως χώρα και μάλιστα στα πλαίσια της «πράσινης ανάπτυξης» (που είναι "η σημαία" της παρούσας κυβέρνησης), να αξιοποιήσουμε το χώρο του υφισταμένου αεροδρομίου, δημιουργώντας ηλιακό πάρκο, σύμφωνα με τους υπολογισμούς Μηχανολόγων με τη σχετική ειδίκευση, θα λύναμε, δια παντός το ενεργειακό πρόβλημα της Κρήτης. Και μάλιστα χωρίς περιβαλλοντικό κόστος, χωρίς πετρελαϊκές εξαρτήσεις καιδαπανηρά έργα (υποθαλάσσια καλώδια κλπ).


 Η έκταση του υφιστάμενου αεροδρομίου είναι επαρκής και ιδανική γιατί μεταξύ των άλλων, πρόκειται για ασφαλοστρωμένη και

«τσιμεντωμένη», δηλαδή «άχρηστη» επιφάνεια γης. Επίσης η επένδυση θα μπορούσε να βρει πολλαπλή χρηματοδότηση (προγράμματα κλπ.) καθότι είναι άκρως κερδοφόρα.
 Στην Ισπανία έχει γίνει ήδη ανάλογη επένδυση, και είναι ίσως περιττό να αναφέρω, ότι ο Δήμος (κοντά στη Σεβίλη), στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται το συγκεκριμένο ηλιακό πάρκο, είναι ο πιο πλούσιος της χώρας.(δείτε συνημμένο).
 Όταν λέμε ανάπτυξη εννοούμε τέτοιου είδους, δηλαδή βιώσιμη, που ανταποκρίνεται δηλαδή σε πραγματικές ανάγκες και με προοπτική, υπέρ των κατοίκων και του περιβάλλοντος. Και όχι «μαμούθ» αεροδρόμια, που αφενός δεν χρειάζεται στην πραγματικότητα το νησί μας, αφετέρου εξυπηρετούν τα συμφέροντα λίγων και αναφέρονται σε μια ανάπτυξη, της οποίας έχει παρέλθει ήδη η ημερομηνία λήξης της.
 ΥΓ. Μπορούν  όλα αυτά να φαίνονται ουτοπικά στη νεοελλάδα μας που "ιεραρχήθηκε  με κορυφή την ατιμία", …ισχύουν, νομίζω, όμως "για τους ανθρώπους (που) τους διακρίνει πάντα μια αθωότητα" και αλίμονο μας αν δεν υπήρχαν αυτοί, γι' αυτό κλείνω με  Αριστομένη Προβελέγγιο:  
 «Σαν φραγμό στην ανεπίτρεπτη αμέλεια, άγνοια και αντικοινωνικότητα, αντιτάσσουμε την ουσιαστική σύνθεση των επιστημονικών ικανοτήτων της ‘πολεοδομικής ομάδας’ με τους γεωγράφους, τους ιστορικούς, τους οικονομολόγους, τους κοινωνιολόγους, τους υγιεινολόγους, τους νομικούς, τους τεχνικούς (μηχανικούς, χημικούς και γεωπόνους), τους αρχιτέκτονες, τους αρχαιολόγους, τους καλλιτέχνες, με σκοπό -παράλληλα με την επίτευξη ισχυρής οικονομικής βάσης- τη δημιουργία μιας κοινωνίας που πέρα από τα κομφόρ, να τείνει στην Πνευματικότητα, στην Πίστη, στο Νόμο και στην Κοινωνική Δικαιοσύνη και Αρετή. Πρόκειται για τη δημιουργία μιας κοινωνίας, στην οποία τα ανθρώπινα έργα θα λάμπουν μέσα στο φως από εσωτερική αξιοπρέπεια και πνευματικότητα. Το έργο αυτό που προτείνουμε, αν το κατανοήσουν και το ενστερνισθούν και συμμετάσχουν σ’ αυτό όλες οι κοινωνικές ομάδες και οι ποιητές και οι νέοι, θα μας δώσει όχι μόνο τις οικονομικές λύσεις αλλά και την αναμενόμενη Πνευματική Αναγέννηση».


Μανόλης Καργιαντουλάκης
Αρχιτέκτονας