Μια κουβεντούλα μεταξύ "Αδερφών" και "Φίλων"...

Οι σημερινές εξελίξεις πολλούς στεναχώρησαν, πολλούς εξόργισαν, πολλούς ικανοποίησαν, πολλούς χαροποίησαν… Πρόκειται για εμάς τους Καστελλιανούς, για τα «αδέρφια» μας από το Αρκαλοχώρι, τα «αδέρφια» μας από το Θραψανό, τους βουλευτές μας που επί χρόνια τους
ανεβάζουμε, ...τους ανυπόληπτους δημοσιογράφους του νησιού μας… Έχω την ανάγκη να μοιραστώ κάποια πράγματα που με τρώνε όλο αυτό τον καιρό με όλους αυτούς… «Αδερφέ» μου Θραψανιώτη, μαζί πήγαμε σχολείο, μαζί κάναμε παρέα, σήμερα διδάσκω τα παιδιά σου και μοιράζομαι τις αγωνίες σου για το μέλλον τους. Πριν από κάτι λίγα χρόνια, όταν δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε ένα δήμο για να μοιραστούμε όλα αυτά που μας απασχολούν και να προκόψει και η περιοχή σου και η δικιά μου, η επιλογή σου «αδερφέ μου» ήταν να κλείνεις δρόμους στον Καρτερό και να αρνείσαι την κάθε σχέση μαζί μου. Τώρα που οι σειρήνες του τάχα μου Διεθνούς Αεροδρομίου χτυπάνε όπως τα πολλά ευρώ στην τσέπη σου θυμήθηκες την αδελφοσύνη μας; Δεν πειράζει, κακίες δεν κρατώ, απλά σαν καλός αδελφός θέλω να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σου… Απλά σκέψου όταν γίνει αυτό που επιθυμείς, αν θα γίνεις πλούσιος ή αν το παιδί σου θα παλεύει για ένα ψωρομισθό στα Starbucks, στα Subway ή στα ΙΚΕΑ ή σε κάθε άλλη πολυεθνική που θα λειτουργεί στον τόπο σου, στην πολυπόθητη εμπορική πύλη που πέτυχες να είναι απ΄ τη μεριά σου. Σκέψου τη βεντέμα σου, για την οποία είναι τόσο γνωστή η περιοχή σου, αν θα υπάρχει ή στην καλύτερη των περιπτώσεων αν θα έχει την απόδοση και την ποιότητα που έχει σήμερα, πως θα την πουλήσεις για να στείλεις λεφτά στο γιό σου που σπουδάζει στην Αθήνα. Αλλά δεν πειράζει, τώρα θα έχεις τον άλλο αδερφό σου τον Αρκαλοχωρίτη, που πάντα σε νοιαζόταν και σε νοιάζεται.. «Αδερφέ» μου Αρκαλοχωρίτη, αυτό που τόσο αποζητούσες το κατάφερες! Χαίρεσαι τώρα φαντάζομαι που πλέον έχεις τα ηνία της περιοχής… Λίγο σου τη χαλάσανε με την πρωτεύουσα, αλλά νομίζω ο προστάτης σου Γιαννόπουλος, όλα τα μπορεί, τώρα δεν θα σε απογοητεύσει… Για τα πλούτη δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνομαι, νομίζω ότι ισχύουν όσα είπα και στον άλλο «αδερφό» μας. Απλά να σου παραπονεθώ ότι πολλά χρόνια τώρα, ίσως και ακόμη όταν δεν είχα γεννηθεί, με είχες λίγο ξεχάσει. Δεν πειράζει όμως, η «αδερφική» αγάπη δεν σβήνει ποτέ, ας είναι καλά και το «Αεροδρόμιο Σου»… Για τους φίλους μας τους βουλευτές δεν έχω και πολλά λόγια, άλλωστε δεν χρειάζεται πλέον να μας ξαναζητήσουν τους ψήφους μας, άλλωστε είναι πολύ πιθανόν να πρέπει να μας ψάξουν σε άλλους τόπους γι’ αυτές (…εκτός Δήμου Μινώα Πεδιάδος). Για τους φίλους μας τους δημοσιογράφους, που τους καημένους τους πήραμε από τα μούτρα σήμερα και φοβήθηκαν μην τους λιντσάρουμε, έχω ένα απλό ερώτημα: Γιώργο, πως πιστεύεις ότι Καστελλιανοί δεν κυκλοφορούν στο Ηράκλειο και ότι είσαι ασφαλής απέναντι τους; Δεν το λέω για να σε προκαλέσω, απλά να προσέχουμε και λίγο… Τώρα για σένα «ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ» Καστελλιανέ, κάναμε λάθος… Κάναμε λάθος που αφήσαμε τον τόπο μας να μαραζώνει, που αφήσαμε και σπρώξαμε ανίκανους άνθρωπους να μας εκπροσωπούν, που δεν αγωνιστήκαμε για να κρατήσουμε τους φίλους μας, τα αδέρφια μας, τα παιδιά μας (εγώ δεν έχω άλλα και ο πατέρας μου παλεύει να με κρατήσει και θα ήθελα να το έχει ήδη καταφέρει..) εδώ που μεγαλώσαμε, που δεν αγωνιστήκαμε να κάνουμε μια προκοπή για τον τόπο μας…Σε πιστεύω ακόμα, γιατί κι εσύ πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις κάτι σήμερα, γιατί απόψε είσαι στο μπλόκο και ξενυχτάς, γιατί ξέρω ότι και αύριο θα είσαι εκεί. Μια χάρη μόνο, μην ξεχάσεις αυτά που είπαμε απόψε, σύντομα θα τα ξαναπούμε… Καληνύχτα Καστέλλι… 
Μανόλης Γαρεφαλάκης